ბლოგები

კისისხევთან რა მაკავშირებს? სულ რამდენიმეწლიანი ნაცნობობა მარიკა ლაფაურთან, „კარგი სახლის“ ამბები, კისისხეველი მეფუტკრე ქალები და რამდენიმე თვის წინ დაფუძნებული სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივი „თაფლიანი“.  ვითომ არაფერი? ეს ყველაფერი საკმარისზე მეტია იმისათვის, რომ ამ ძველი და ულამაზესი სოფლის  გულშემატკივარი ვიყო. 

გამარჯობა, ეს იქნება ჩემი პირველი პოსტი ამ რესურსზე, მისურვეთ წარმატება და ვეცდები, თუ მოგეწონათ ხშირად ვწერო ხოლმე.

დავეხმაროთ ნუკრიანს! 

დღეს მინდა მიხეილ ჭაბუკაშვილი გაგაცნოთ-ქართულენოვანი ვიკიპედიის მოხალისე ადმინისტრატორი სოფელ ქისტაურიდან, 10 400 ახალი  და უამრავი შევსებული და ხელახლა დაწერილი სტატიის ავტორი.

ძალიან მომწონს საოჯახო ბიზნესის  უწყვეტობა, სტაბილურობა  (მიუხედავად მე-20 საუკუნის ქარტეხილებისა, მათ შორის გერმანიაში). თაობები რომ აგრძელებენ ოდესღაც დიდი ბაბუის დაწყებულ საქმეს. ასე მგონია ჩვენთანაც ასე იქნებოდა, რომ არა 1921 წლის საბჭოთა ოკუპაცია,  კერძო საკუთრების გაუქმება და ადამიანებისთვის ინიციატივის, მცირე და საერთოდ ბიზნესის კეთების ხალისის წართმევა. „ენისელი-ბაგრატიონის“ ღვინის ქარხანა, ჩემთვის სწორედ ისეთი ამბავია, რომელმაც დროს აჯობა. 

დღეს შემთხვევით გავიგე, რომ თელავში, სამხატვრო სკოლის სარდაფში არსებულ მედია-კაფეს (კახეთის რეგიონული გაზეთის „კახეთის ხმის“ ინიციატივით გახსნილს) იჯარის ხელშეკრულებას აღარ უგრძელებენ და შესაძლოა ეს ძალიან კარგი საზოგადოებრივი და კულტურის სივრცე ქალაქს მოაკლდეს.

მეფუტკრეობა საქართველოში ოდითგანვე ერთ–ერთი უძველესი და შემოსავლიანი დარგი იყო.  სოფლის მეურნეობის ეს მიმართულება საქართველოს თითქმის ყველა რეგიონშია განვითარებული. მათ შორის კახეთშიც. მოგიყვებით ლაგოდეხელ  ახალგაზრდა მეფუტკრე პაპუნა ლობჟანიძეზე, რომელიც  დამოუკიდებლად ცდილობს ამ მეუნეობის გამრავლება – განვითარებას. პაპუნა არსებულ პრობლემებზე, გამოწვევებზე და გამოსავლის გზებზეც გვიყვება.  ამ დარგის მთავარ პრობლემად ის არაინფორმირებულობას ასახელებს. მისთვის ევროპის ბაზარიც შორეული პერსპექტივაა. 

რატომ არ აქვთ ბავშვებს ხმის უფლება? – წაიკითხეთ 16 წლის გიორგი ორკოდაშვილის მოსაზრება ბავშვთა უფლებებსა და პასუხისმგებლობებზე. 

ორი ამბავი მინდა მოვყვე მოკლედ. ორივე ძველი და დავიწყებული. ისევე დავიწყებული და განდევნილი ჩვენი მეხსიერებიდან, როგორც სხვა უამრავი მსგავსი ისტორია.  ჩემთვის კი, ამ ამბების გაცნობა და აღმოჩენა დიდ მოტივაციად იქცა და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ წარსულის ცოდნა და გააზრება  ძალიან მნიშვნელოვანია.

როგორ  წამლობს მცენარეული საშუალებების ნახარშით ქართულ ვაზს რუისპირელი ფერმერი, როგორ ააწყო ტრადიციული მეურნეობა შვეიცარიიდან დაბრუნებულმა  გიორგი ალადაშვილმა და როგორია 100%-იანი ბიო მეურნეობის გაძღოლა. ანუ,  უმაღლესი ხარისხი ძველი ტრადიციებით.