ბლოგები

 „სოფელი ხალხისგან იცლება“ – ალაბათ ხშირად გსმენიათ ეს ფრაზა. თითქოს ყური მიეჩვია კიდეც და საგანგაშო არც არაფერია. მერე რა, რომ იცლება!

ეთნიკური უმცირესობებით დასახლებულ თელავის მუნიციპალიტეტის სოფელ ყარაჯალას საბავშვო ბაღის დახმარების მიზნით, სამოქალაქო აქცია დაიწყო. 

ბზობა ახლოვდება. ორი სიტყვა რომ არ ვთქვა ამასთან დაკავშირებით არ შემიძლია: გასაგებია, რომ ტრადიციადაა ქცეული ამ დღეს ბზის დამტვრეული ტოტების ყიდვა. მაგრამ, იქნებ გავითვალისწინოთ, რომ საქართველოში ბზის 85-90 % სოკოვანმა დაავადებებმა გაანადგურა. ჩვენ ძალიან ცოტა ბზა დაგვრჩა და თუ ამასაც არ გავუფრთხილდებით და არ გავამრავლებთ, ძალიან მალე ბზობის დღესასწაულს ბზის გარშე შევხვდებით.

გაიცანით ქართველი გოგონა ცისნამი საყვარლიშვილი. ის ახლა ნიუ-იორკში ცხოვრობს და როგორც თავად ამბობს, სოფლელმა გოგონამ, ოცნების ახდენა შეძლო:  ამერიკის საერთაშორისო კოლეჯში პოლიტიკურ მეცნიერებებს ეუფლება, პარალელურად კი Facebook საშუალებით  საქართველოს გოგონებს თავის ამბებს უყვება. 

8 აპრილს სსიპ საზოგადოებრივ კოლეჯ „აისში“ საგაზაფხულო მიღებაზე დარეგისტრირებული აპლიკანტებისთვის ჩატარდა ღია კარის დღე, რომელსაც უძღვებოდა გამოცდების ეროვნული ცენტრის პროფესიული ტესტირების

ნარჩენები ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია.  ნარჩენები ყველგანაა – ქუჩაში, ხეებზე, ბუჩქებში, ხევებში, ბალახში და ეს სია უსასრულოდ გაგრძელდება, თუ არ ვიპოვით გამოსავალს!

კომპოსტირება ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი გარემოსდაცვითი საქმიანობაა. კომპოსტი დამპალი, ორგანული მცენარეული ნივთიერებაა. კომპოსტირება შედეგია კომპლექსური კვების სისტემისა, სადაც აერობული მიკრობები კვებავენ ორგანულ ნარჩენებს და გარდაქმნიან მას ნიადაგის საკვებად. რადგან კომპოსტის არევა და აერაცია ხდება, ეს ორგანული მასალები იშლება მდიდარ სუბსტანციებად იგივენაირად, როგორც მცენარე ლპება და გადამუშავდება ეკოსისტემაში. უფრო ზუსტად, ამ ბლოგში მარტივად მოგიყვებით რთულ საკითხზე. 

წნორი და წინა მხარი მოვიარე და შინ, ნუკრიანისკენ, ავუყევი გზას. გზა, რომელიც ძალიან ლამაზიცაა და დამღლელიც. სანამ ნუკრიანში ავიდოდი, ფიქრებმა წამართვა თავიც  და  ამ სილამაზის აღქმის უნარიც და იცით რატომ?  გაზაფხულიანი არე-მარე დავტოვე და  ჯერ ისევ ზამთრიან ნუკრიანში მივდიოდი, სოფელში, სადაც ზამთარის სუსხი ჯერ ისევ ტრიალებს.  ასეთი ზამთრიანი ნუკრიანი შევიყვარე და ამ სოფელზე უკეთესი  არც არსად მეგულება.

ყოველთვის მაინტერესებდა რატომ ათხოვებდნენ, მაგალითად, 13-15 წლის გოგონებს  მშობლები, ან პირიქით, რატომ რთავდნენ ნებას ამავე ასაკის ბიჭებს ცოლი მოეყვანათ?  – წაიკითხეთ გიორგი ალადაშვილის ბლოგი.